Amiguiños si…

As municipais van alén do que parece

As eleccións municipais, malia seren primordialmente locais, teñen adoito unha incidencia estatal. Exemplo paradigmático disto foron as municipais do ano 1931, que trouxeron nada menos que a II República.

Unha república —aínda que distinta— volverá inexorablemente. A “monarquía parlamentaria” está amortizada e fracasada; non deu eliminado, nin sequera reducido, o peor herdo do franquismo: a corrupción. É máis, a pedra angular política que sostén as fortunas amasadas no latrocinio franquista, o seu modus operandi e a supervivencia da corrupción —hoxe incrustada en institucións fundamentais— é a Coroa.

O caso máis relevante e visible disto é, seguramente, o da xustiza. Sen a máis mínima depuración, pasou da ditadura á democracia e ata mantivo vivos instrumentos franquistas; foi o caso daquel nefasto tribunal extraordinario, o TOP, que deveu en Audiencia Nacional co pretexto de combater a ETA; falsa coartada, como demostra o feito da súa supervivencia tras a derrota e desaparición da banda armada.

É verdade que a xustiza española está xulgando e condenando un gran número de corruptos. Primeiro, porque hai moitos e, sobre todo, grazas á actuación, honesta e tecnicamente excelente, dun bo número de xuíces e xuízas. Pero tamén é certo que os casos xulgados son só a punta do iceberg e que demasiados corruptos son amparados, favorecidos ou exculpados e moitos delitos prescriben ou fanse prescribir.

Pero é obvio que, por necesario que sexa, as eleccións locais e autonómicas non van traer a república. Non está aínda na “axenda” político-reivindicativa da cidadanía. O que non lle resta evidencia ao influxo extraordinario das eleccións locais na política nacional. Repercusión querida e estimulada por todos: polo aparato político e a mesma percepción social, construída desde a trama mediática, maiormente mercenaria.

Esta repercusión nacional das municipais non traerá a república, pero si pode axudar a que haxa un ou outro goberno: un de centro esquerda (como moito, non nos enganemos), semellante á actual coalición PSOE-PODEMOS, ou un de dereita e extrema dereita, co PP e VOX. Nisto si van influír estas eleccións, queirámolo ou non.

En todo caso, a república ha chegar inexorablemente, nun “máis-cedo-ca-tarde-político”, pero, iso si, de xeito distinto. Se se parte dun goberno de centro esquerda, chegarase á república pola vía estritamente democrática. Quizais de forma lenta, custosa e dura, mais sempre pacífica. No caso dun goberno das dereitas reaccionarias, non sei eu como se chegará á república, pero moito temo que, vista a súa inexorabilidade -a da república- e a resistencia reaccionaria, tal vez custe moito “esforzo, suor, bágoas”… e posiblemente “sangue”. Pero vai ti saber se a cousa, paradoxalmente, non sería máis rápida coas dereitas ca co centro-esquerda, aínda que, iso si, traxicamente máis violenta.

En todo caso, coido que estas eleccións van alén do que poida parecer e os e as votantes deberían telo moi en conta.