que vos imos compadecer.
Coro: que vos imos compadecer,
nenos mortos, fabiñas de aire vermello,
sombras xigantes na terra sen herba.
Pasade, vide, escoitade os vosos nomes.
Oh, James, nome de príncipe,
asasinado aos 7 anos,
o 13 de xaneiro de 2012
en Sacramento, California,
por un tolo que quería saír na televisión.
Benditos sexan, James,
os teus patíns de rodas no armario pechado
e a túa luva de béisbol no caixón do garaxe.
Malditas sexan as cordas e os puñais
e os homes que segan as viñas de luz.
Os teus pais, James,
non distinguen a auga do lume.
O mundo, James, perdeu unha cor.
Coro: Benditos sexan os teus patíns de rodas,
malditos sexan os homes malditos e os seus pinchos de ferro.
Choremos os nenos mortos, buratiños celestes.
Pasade, nenos mortos, escoitade os vosos nomes.
Oh Margarita, nome de flor,
violada e degolada aos 11 anos,
en Salta, Arxentina, o 20 de maio de 2013,
por un vendedor de reloxos.
Bendito sexas, Margarita,
o teu vestido de festa na percha esquecida
e o teu cartaz de Shakira na parede do teu cuarto.
Malditas sexan as mans sen alma
e os homes que tronzan os fachos en flor.
O teu amigo Juan, Margarita,
non distingue a regalicia do amorodo.
Ao mundo, Margarita, saíulle un oco na tempa.
Coro: Bendito sexa o teu vestido de festa, Margarita,
malditos sexan os homes malditos
e os seus bicheiros de aceiro.
Choremos os nenos mortos,
chícharos da árbore do sol.
Pasade, nenos mortos, escoitade os vosos nomes.
Oh, Nicola, nome de paxaro,
queimado vivo aos 3 anos
o 20 de xaneiro de 2014 en Calabria, Italia
pola mafia e os seus esbirros sen Deus.
Bendita sexa, Nicola, a túa buxaina amarela
no aparador da avoa
e o teu coche de plástico no poeirento faiado.
Malditas sexan as veas sen sangue
e os homes que afogan a voz do pardal.
Os teus avós, Nicola,
non distinguen o negro do branco.
Ao mundo, Nicola, caeulle un botón.
Coro: Bendita sexa a túa buxaina amarela, Nicola,
e malditos os homes malditos e as súas uñas de roña.
Choremos os nenos mortos,
amoras do bosque e dentes de león,
pasade, nenos mortos, escoitade os vosos nomes.
Oh, Gabriel, nome de anxo,
tiroteado aos 6 anos, o 19 de marzo de 2012
na escola xudía de Toulouse, Francia,
por un terrorista fanático que cabalgaba unha moto.
Bendito sexa, Gabriel, o teu disfrace de vaqueiro
na caixa do cuarto de xogos
e a túa bici con marchas nun recanto do patio
Malditas sexan as armas e o demo que as carga
e os homes que rachan as plumas do vento.
Os teus irmáns, Gabriel, non distinguen un lagarto dun grilo.
O mundo, Gabriel, ten unha mancha no ollo.
Coro: Bendita sexa a túa bici con marchas, Gabriel,
e malditos os homes malditos e os seus cairos de sangue.
Choremos os nenos mortos, lentellas de arrecendo,
pasade, nenos mortos, escoitade os vosos nomes.
Oh, neno, quen es ti? Non estás na lista.
Non tes nome nin parentes nin xoguetes.
As feridas que traes non son túas.
Coro: Non estás na lista, quen es?
de onde sacaches todas as feridas?
Nomeádeme, señores compasivos
donos de todas as listas.
Chámome Mohamed Oraif
e fun asasinado aos 10 anos
o mércores 9 de xullo de 2014 en Gaza, Palestina,
por avións que lanzaban acios de morte.
Ségueme o meu irmán Eyad, doce anos,
e Siraj, oito anos, e Bassem, de nove, e Hussein, de trece
e Yasmin e Miriam e Ramadan e Sahar e Nour e Ghalia e Anas e Amal e Qusai
e -mirade cara a atrás- centos e centos de nenos,
nenos palestinos con cubos de sangue,
con sacos de feridas,
sen brazos nin pernas nin dentes,
tronzados por uñas de roña,
por pinchos de ferro,
por homes malditos sen deuses nin veas.
Non estás nas listas, pequeno.
Non existes, non sangras, non choras.
Coro: Non estás nas listas,
non sentimos nada.
Nomeádeme, señores compasivos,
donos de todas as listas.
A miña nai preparaba o mellor pan con zatar do Próximo Oriente
-con zumaque, ajedrea e ourego-
e cantábame de noite a canción de Leila e Majnoun.
Agora non pode distinguir o comiño do sésamo.
O meu tío Redwan tiña un gran bigote de morsa
e unha barca de madeira con nome de moza.
Agora non sabe distinguir o mel do sal.
Os meus curmáns Ahmed e Yahia
deixábanme xogar co seu teléfono móbil
e ensináronme a asubiar cos dedos.
Agora non poden distinguir o cal dos versos.
Non estás nas listas, rapaz,
non rías, non cantabas, non soñabas.
Coro: Non estás na lista,
non podemos chorar.
Bendicide os meus xoguetes, señores compasivos,
donos de todas as listas,
bendicide as miñas bolas,
a miña buxaina de punta de cravo,
a bici oxidada que me levaba á escola,
as miñas fotos de Fayrouz e do Che,
a pistola de plástico,
coa que resucitaba ao meu irmán Eyad,
o ioio vermello e o balón do Barça
que me trouxo Yahia de Exipto.
Bendicide o meu xoguetes señores compasivos
entre os entullos da miña casa moída
por un mísil israelí.
Bendicide os meus xoguetes
maldicide aos meus verdugos.
Non estás na lista, non podes pasar.
Vide James, Margarita, Nicola, Gabriel
vide cos vosos nomes de príncipe,
de paxaro, de anxo, de flor
Malditos homes malditos coas súas uñas de roña!
Vós, palestinos, teredes que esperar.
Cambiade de nome, palestinos,
cambiade de patria, de bando, de deus,
e a próxima vez que vos matemos
deixarémosvos ser nenos.
Coro: cambiade, palestinos, de nome
de patria, de bando, de deus
e a próxima vez que morrades poderedes ser fabiñas, chícharos,
fachos en flor,
un oco no mundo,
unha cor perdida
e choraremos todos,
choraremos todos,
coma se fósedes ianquis,
coma se fósedes italianos,
coma se fósedes franceses,
coma se fósedes humanos.
