Author: Baldomero Iglesias Dobarrio (Mero)

Hai dous xeitos fundamentais de loita nos que todos nos movemos para facer vida, para construír un...

Era un día de Nadal, día de grande alegría -así din algunhas letras dos cantos deste tempo que se...

O máis importante das persoas –penso eu– é a súa compaña, o camiñar conxunto levando o tempo entre...

Hai xa moitos anos, a principios ou mediados dos setenta do século pasado, cantaba na miña fráxil...

Volvín un día a Vilachá, despois da bifurcación que me tenta para escoller entre Monforte ou...

Tiña toda a humanidade metida naquel saco roído por todos os desamparosTodas as persoas teñen o...

Chamábase Chus e tocaba o violín. Era alta e boa moza. Tiña no rostro a marca dun accidente de...

A Antonio Gandoy chamábao todo o mundo o cura da bicicleta. Era ese o seu medio de transporte....

O señor Valentín era un maleteiro que había na cidade de Lugo cando eu era aínda moi pequeno. Era...

Chamábase así e era un comunista dos de antes, dos auténticos, dos de sempre. Entrañable. Deses...

Debo advertir, antes de nada, que non poderei, nin quero, ser obxectivo nas miñas verbas, aínda...

Moncho Valcarce, cura rebelde e comunista que fixo forza co pobo do rural , aquel máis humilde,...

As persoas que tivemos a sorte de atopalo no camiño, de ter oportunidade de coñecelo en distintas...

Eu tiven unha amiga que o era a fondo perdido. Amiga total. Foino des que nos coñecemos, sendo...

Cunha foto dela, a cega tocando o violín e un home acompañando percusión, exprésanse nunha vella...

Quédame, do meu amigo e compadre, lembranza fermosa de aconteceres vividos. De xeiras e días...

O Paco Docampo era quen de conservar o humor contando historias, apreixándonos sen présas, nese...