Querido Peto, hai unhas semanas atopeime con Iago, un rapaz que desde hai moitos anos adoita pescar na enseada da ría. Ao preguntarlle pola pesca, contoume que dende hai un tempo non é a mesma, que a cousa está rara. Algo semellante ao que dixo unha muller que vende peixe na praza: hai xornadas de pouco peixe e non só polo mal tempo. Tamén atopei unha parella mariscadora que amosaba a súa preocupación polo estado do marisco: que se a auga doce dos meses pasados, que se a temperatura… o certo é que as cousas non están no mellor momento.

Vivimos e traballamos ao carón dun mar que durante moito tempo foi o motor económico directo de moitas familias e indirectamente de moitas outras. Un mar que nos define. Descoñezo os datos científicos exactos para saber que factores principais están prexudicándoo, máis alá do que se escoita: cambio climático, toxinas, especies invasoras… Pero si estou convencido de que nas nosas mans está o poder coidalo doutro xeito e ver que resultados traería. Vémolo cando se fan tarefas de limpeza: moreas de lixo acumulado por un lado e por outro!

Por exemplo, o 15 de marzo saía na prensa unha nova que dicía que submarinistas da Illa de Arousa, acompañados de 49 persoas e 13 embarcacións, recolleran máis de 2.500 kg de lixo no fondo mariño do contorno dos Guidoiros. Redes, rodas, nasas e cabos foron algúns dos elementos recollidos. Só nun pequeno contorno había esta cantidade de lixo. Querido Peto, imaxina que un día xa non temos que limpar, porque deixamos de emporcar.