Comparto, con quen isto lea, un anaco da conversa que hai poucos días tivemos o Santo Antón e mais un servidor ao redor dese personaxe, Navalny, que hai poucos días morreu misteriosamente de morte matada, que non morrida, na prisión da Siberia onde sufría longa condena por disentir de Putin.
NAVALNY

Alexei Navalny nunha foto da BBC.

Santo Antón: Sabes, Regal, onte tivemos festa no seo de Deus. Festa especial.

Regal: E logo?

S.A.: Pois que se incorporou á nosa comunidade un novo santo mártir. Moi especial tamén. A que non adiviñas quen é?

Regal: Eu que sei, está habendo moita xente que morre con morte de martirio, sobre todo por países de África, de Asia.

S.A.: Non, pero este é de moito máis acó, europeo, coma quen di.

Regal: Pois non caio.

S.A.: O Navalny, ho, o Navalny, Alexséi Navalny!

Regal: Pero ese non era un político oposto a Putin, que xa o quixeran envelenar hai tempo, e que despois decidiu volver a Rusia, aínda que ben sabía que o habían prender, xulgar e condenar?

S.A.: Pois si, e que me queres dicir con iso? Que non pode haber políticos mártires por exerceren a política como Deus manda, como a xustiza manda?

Regal: Poder pode, pero cóntanse cos dedos dunha man.

S.A.: E ti sabes a razón pola que el quixo volver a Rusia, tendo por moi sabido o que lle había pasar?

Regal: Pois non, non; si que me estrañou aquela decisión, pero as razóns…?

Ilustración Jesús predicando
S.A.: Foi algo que non se soubo moito aí na terra, porque cousas que teñan que ver coa fe relixiosa parece que non contan, e non houbo medio de comunicación ningún que simplemente dixera o que el dixo cando foi xulgado en Rusia.

Regal: E que dixo, logo?

S.A.: Pois para explicar porque estaba facendo o que facía dixo cousas tan simples e preciosas como que “o feito é que son cristián (…), eu tamén fun un ateo militante. Pero agora son crente e iso axúdame moito a elixir as miñas accións (…). Perante o xuíz incluso falou da pasaxe evanxélica que o guiaba neses momentos de represión e de estar a piques de ser asasinado: “Felices as persoas famentas e sedentas de xustiza, porque quedarán fartas” (Mt. 5,6). “Sempre pensei que esa benaventuranza en particular é, máis ou menos, o que guiou a miña acción. Non me arrepinto de regresar nin do que estou facendo. Está ben, fixen o correcto.”

Regal: Pois déixasme aleuto, coa boca aberta! E el non se parecería ao que fixo o mesmo Xesús cando decide baixar a Xerusalén para celebrar a Pascua, sabendo o que alí lle agardaba?

S.A.: Tal cal. Navalny aprendeuno de Xesús. Así que facede unha boa festa pascual tamén aí na terra, e ollo!, hai que ir admirando, agradecendo, aprendendo e publicando persoas coma estas.

(Nota: a primeira vez que soubemos na terra destas cousas, foi por unha revista VIDA NUEVA, núm. 3.354, 7, da man do sociólogo Fernando Vidal, galego, por certo. Grazas de corazón).