Detrás da historia da revista Irimia hai un enorme e diverso colectivo de persoas colaboradoras. Sempre hai un grupo motor que dinamiza e coordina, iso é fundamental. Pero a gran riqueza deste pequeno medio de comunicación –e de encontro e de fraternización– é ese universo plural de colaboradoras e colaboradores. Houbo e hai, a modo de exemplo, labregos e teólogas, médicos e profesoras, sindicalistas e cregos, estudantes e militantes, enxeñeiros agrícolas e xornalistas. Houbo e hai xente do mar e do agro, xente da cultura e do pensamento, da loita e da contemplación, dos que crían fillos e fillas ou dos que educan os fillos dos outros. Xente galega e do universo mundo. Ese coro de voces expresa a vontade de Irimia de ser o que reivindica: un espazo de diálogo entre camiñantes.